Bestereistijd.nl
Vorige maand mocht ik een prachtige persreis naar Lapland maken voor het Fins verkeersbureau. Een bestemming die al heel lang ergens bovenaan mijn wensenlijstje stond dus dat was een droom die uitkwam! Bij deze een verslag van die prachtige reis. De trip werd samengesteld en betaald door de organisatie dus alle activiteiten en overnachtingen zijn door locals ingepland en uitgevoerd. Het verslag is natuurlijk helemaal van mezelf 🙂
Met de nachttrein van Helsinki naar Lapland
’s Avonds om half elf ontmoet ik de rest van het reisgezelschap op het grote station van Helsinki. De persreis bestaat uit een internationaal gezelschap van Amerikanen, Engelsen, een Belg, Italiaanse en twee Nederlanders, waaronder ik. De Belg is mijn vriendje dus dat kwam goed uit. We kennen elkaar via een andere werkreis en zijn van concurrenten naar geliefden gegroeid. Leuk verhaal maar misschien iets voor een ander blog 😉
In ieder geval: op het station ontmoette ik de rest van het reisgezelschap en werden we door de begeleider op de nachttrein gezet. Hier had ik een eigen cabine met stapelbed, klein zitje en zelfs een minibadkamer met douche en toilet. Niet luxe maar wel veel beter dan ik had gedacht. In de trein is een restauratiewagon waar je terecht kunt voor wat lekkers, een drankje of een ontbijtje. Ik heb een uitgebreider blog over de nachttrein geschreven, dat kun je hier lezen.
Na een prima nacht slaap waarin je heerlijk heen en weer gewiegd werd op het spoor en ik af en toe een beetje half wakker werd als de trein stopte, stond ik ’s ochtends uitgerust op om te zien dat het al een klein beetje licht buiten werd. Ik zag het landschap vol bossen, sneeuw en af en toe een huisje aan me voorbij trekken: schitterend!
Kemi: Lapland aan zee
Om half tien in de ochtend kwamen we aan op het station van Kemi . Dit plaatsje ligt aan de Botnische golf in Fins Lapland, vlakbij de grens met Zweden en heeft ongeveer 20.000 inwoners. Het kleine stationnetje herbergt een café waar we werden getrakteerd op een heerlijk ontbijtje en de vertegenwoordiger van het lokale toerismebureau ontmoetten. Zij vertelde ons hoe het schema er de komende dagen uit zou zien, gaf uitleg over de streek én vertelde dat we ’s avonds zouden gaan ijszwemmen. Dat stond niet in het schema en eerlijk gezegd schrok ik. Het was super koud, ver onder nul, en zij deelt even mee dat we gaan zwemmen in de bevroren zee? Die Finnen zijn niet goed hoor!
Seaside Glass Villas
Na een uitstekend ontbijt werden we naar ons onderkomen voor de komende twee nachten gebracht: de Seaside Glass Villas in Kemi. Dit is een verzameling huisjes aan de kust met aan de voorkant glazen wanden en een glazen dak waardoor je een schitterend uitzicht over de zee hebt en met een beetje geluk het noorderlicht kunt spotten. De huisjes zijn betrekkelijk ruim en van alle gemakken voorzien: er is een kleine keuken, een badkamer met douche en toilet, een zitje, een groot bed en een veranda.
Experience 365: het toeristisch hart van Kemi
De Seaside Glass Villas zijn onderdeel van Experiencie 365 dat het toeristische hart is van Kemi en het deel van Lapland dat aan zee ligt. Hier kun je terecht voor diverse activiteiten in de omgeving. Daarnaast wordt er ieder jaar een groot sneeuwkasteel gebouwd met glijbaan en leuke attracties. Het hele jaar door zijn er grote ijssculpturen die je kunt bewonderen, een tafel van ijs met stoelen van ijs en een ijsglijbaan. Natuurlijk heb ik die uitgeprobeerd 😉
Rendierfarm: knuffelen met rendieren en de traditionele cultuur van Lapland ontdekken
Omdat dit deel van Lapland nog niet zo toeristisch ontwikkeld is als bijvoorbeeld Rovaniemi, is het overal rustig en zijn de activiteiten kleinschalig. Zo brachten we een bezoek aan een rendierfarm vlakbij Kemi. Ook hier waren we de enige bezoekers en we kregen een goed beeld van het leven van de Sami, de oorspronkelijke nomadische bewoners van Lapland, met hun rendieren en tenten waar het binnen behaaglijk warm is door het grote houtvuur. De man en vrouw die deze kudde hadden vertelden alles over hun leven, de rendieren en we mochten ze ook voeren en aaien. Daarna werden de rendieren aangelijnd en werden we op een slee voortgetrokken door het bos.
Heel bijzonder was de band tussen de Sami en de rendieren te zien: het klinkt heel gek maar uiteindelijk had de sami man een heel gesprek met een jong rendier die uiteindelijk braaf terug naar zijn rendiermama ging. Zo gaaf om te zien!
Rendierlunch, een behaaglijk vuur en verhalen over het leven als Sami
Na de toch werden we getrakteerd op een uitgebreide lunch in de tent van het echtpaar. We mochten opwarmen bij het vuur met een drankje om daarna te genieten van super lekker eten. We kregen een traditioneel bessenbrood met een dikke laag boter en een grote kom rendiersoep. En mijn god, wat was dat lekker. Simpel maar super smaakvol. Allemaal vroegen we om nog een tweede kom, zelfs de mensen uit de groep die normaal gesproken geen vlees eten.
Na de maaltijd waren we allemaal rozig, lekker warm en vol. De vrouw vertelde ondertussen over hun leven en over de legendes van het Sami volk met hun goden en verhalen.
Bevroren zee
Aan het einde van de middag gingen we terug naar onze glazen huisjes waar we even konden relaxen en wat tijd voor onszelf hadden. De huisjes liggen aan zee die een groot deel van het jaar bedekt is onder een dikke laag ijs. Daardoor kun je wandelen over de zee! Ook weer een hele bijzondere ervaring, waar kun je dat nou doen? Omdat het flink gesneeuwd had zakte ik steeds tot voorbij mijn knieën weg in de sneeuw en het was een surreële ervaring om te lopen op de zee. Het ijs is zo dik dat er ook over gereden kan worden en er zelfs caravans de zee op worden gereden om in te overnachten.
Aan het einde van de middag kleurt alles volledig blauw. Niets geen gouden uur: het is het blauwe uur! Maar toen het donker werd konden we, ondanks een klein beetje bewolking, toch wat zien van het noorderlicht. Niet zoveel als gehoopt maar het was er echt. Wauw!!!
’s Avonds werden we getrakteerd op een uitgebreid 4 gangen diner waarvan we de eerste twee geserveerd kregen aan de ijstafel. Met een dekentje maar ik was wel blij toen we in het warme restaurant konden aanschuiven.
IJszwemmen in zee
En toen was het moment waar ik al de hele dag bang voor was, eindelijk daar: we gingen ijszwemmen. Natuurlijk is niets van de activiteiten verplicht maar zwemmen in een wak in de bevroren zee is toch wel iets heel bijzonders.
De grootste hobby van de Finnen is naar de sauna gaan. Iedereen gaat: volwassenen, bejaarden, kinderen, families, collega’s…. maakt allemaal niets uit. De sauna is een ontmoetingsplaats, een plek om te ontspannen en een plek om de banden te versterken. Dat is niet in luxe complexen zoals wij dat kennen maar, in dit geval, in een simpele dorpssauna. Deze lag direct aan zee en had een kleine sauna, een jacuzzi, een douche en een trap naar het wak wat ze voor het gemak in de zee hadden uitgezaagd.
Omdat het teringkoud is, in dit geval -26 graden, bescherm je lichaamsdelen die snel bevriezen. Van tevoren vond ik het heel spannend omdat ik het snel koud heb en omdat het water zo donker is dat als er iets mis gaat, je niet zo snel gevonden wordt. Het trappetje dat het water in gaat ben ik zo snel mogelijk afgegaan en eigenlijk viel het heel erg mee om het water in te gaan. Ik heb zelfs een stukje gezwommen! Na een minuutje ben ik het water uitgegaan en heeeeeeel gauw de sauna ingedoken om op te warmen. Wat een heerlijk gevoel heb je daarna zeg, niet normaal. Ik snap al die mensen die ijsbaden nemen wel.
Slapen onder het Noorderlicht
Eenmaal terug bleken we, niet perfect maar het was er toch een beetje, het noorderlicht te kunnen zien. Het hangt een beetje af van de weersomstandigheden of je het Noorderlicht gaat kunnen spotten en helaas was er wat bewolking maar er waren wat strepen kleur in de hemel te zien. Vanuit ons glazen huisje konden we dat uitstekend zien! Wat een genot. Volgens mij heeft iedereen met de gordijnen open geslapen zodat als je ’s nachts even wakker werd, je toch het noorderlicht kon zien. Wat een sprookje dit!
Ontwaken in een winterwonderland
Na een nacht waarbij de verwarming ’s nachts uitviel, niet heel fijn bij -26 graden, maar we gelukkig een straalkacheltje hadden, werden we ’s ochtends wakker met een schitterend uitzicht over de bevroren zee.
We genoten van een uitgebreid ontbijt en hadden in de ochtend wat tijd voordat de eerste activiteit gepland stond. En wat doe je dan? Een waterkoker vullen en het kokende water de lucht ingooien om te checken of het écht waar is dat het water direct in sneeuw verandert. Natuurlijk moesten we dat uitproberen en het werkt! Ik vond het zo leuk dat de waterkoker de rest van de ochtend aangestaan heeft want er moest ook nog het perfecte filmpje worden gemaakt. En de rest van het reisgezelschap deed hetzelfde: we zagen elkaar en in een stuk of 6 huisjes was die ochtend een enorme energiepiek te vinden.
IJsbreker uit de jaren zestig
Een tochtje met de ijsbreker over de bevroren zee stond ook op het programma en ik moet eerlijk zijn dat dit me aan het begin niet
